Page 92 - 2_Sinif_Turkce

90

Aşağıdaki metni dikkatli biçimde okuyalım.

Atatürk’ün Çocukluk Anısı: Balıkları Suya Attım

Bir gün Makbule ile Naciye’yi yanıma alarak çiftliğin yakınındaki gölette balık tutmaya gittim. Ben oltayla balık yakaladıkça Naciye ağladı,
yalvardı, balıkları suya atmamı istedi. Naciye ağlamasın diye balıkları suya attım ve erkenden çiftliğe döndük. Zaten hastaydı, Naciye’nin

hastalığının ilerlemesinden korkuyordum.

Çiftlikte elimdeki kovanın boş olduğunu gören dayım bana şöyle dedi:

–Vay Mustafa, bakıyorum göletteki bütün balıkları yakalamışsın. Bu kadar balık bize çok, yarısını köye verelim. Hani balıklar, oltana yakalanmak
için atılırlardı. Hani avladığın balıkları şanslı sayardın. Giderken bir kova daha istiyordun. Sen önce bu kovayı doldur da sonra ikinci kovayı iste.

Dayım konuşmasına devam edecekti fakat Makbule araya girdi:

-Mustafa abim, yakaladığı balıkları suya atmasaydı iki kova dolardı.

Bunun üzerine dayım:

–Nee! Abin yakaladığı balıkları suya mı attı? Ama neden?

Makbule bu soruya şöyle cevap verdi:

-Çünkü Naciye balıklara acıdı ve her balık yakalandıktan sonra ağladı.

Naciye:
-Ben ağladım diye abim bir dolu balığı suya attı.

Dayım:
-Affet beni Mustafa! Durup dururken haksız yere sana laf söyledim. Senin boşa konuşmayacağını anlamalıydım. Yarın ikimiz gideriz balık

tutmaya. Yanımıza dört kova alırız.

Dayım konuşmasını bitirince bir an Naciye ile göz göze geldik. Kardeşim yalvaran bakışlarla bana bakıyordu.

Ertesi gün sabah kahvaltısından sonra dayım çiftlikte beni çok aradı. Bulamazdı tabi ki çünkü samanlığa saklanmıştım. Dayım “Mustafa, Mustafa
neredesin?” diye bağırdıkça yanımda duran Makbule ile Naciye kıkır kıkır güldüler.
Atatürk’ün Çocukluğundan Anılar

MaviÖnlükYayınları Okuduğunu Anlama 2. Sınıf