Page 84 - 3_Sinif_Turkce_2. kitap
P. 84

Uras arabaları çok sever, bütün araba markalarını ve modellerini bilirdi. Her

                                                                              sabah babası işe giderken Uras'a ondan bir şey isteyip istemediğini sorar, Uras'da


                                                                              hep araba isterdi. Babasının aldığı arabalar zaman içinde o kadar çok olmuştu ki

                                                                              artık oyuncak sepetlerine sığmıyordu. Bazen tüm arabalarla oynayacak zamanı

                                                                              bile  bulamıyordu. Bir  gün  evlerine  misafir  geldi.  Bu  misafirlerin  Uras'dan  biraz

                                                                              daha küçük çocukları vardı. o da arabaları çok seviyordu ve Uras'ın arabalarını


                                                                              görünce çok merak edip onlarla oynamak istedi. Bunu gören Uras sürekli bağırıp,

                                                                              ağlamaya başladı. Küçük çocuğun arabalarına dokunmasını asla istemiyordu. Ço-

      cuk arabalara yaklaştıkça daha çok bağırıyor ve ayaklarını yere vurarak ağlıyordu. Uras'ın bu davranışı karşısında korkan küçük çocuk da ağlamaya


      başladı. Uras'ın annesi "Eğer arkadaşınla oyuncaklarını paylaşmak istemiyorsan onları tamamen kaldırmalısın" dedi. Uras bunu da kabul etmiyordu.

      Bu arada küçük çocuğun annesi de kendi evlerinden getirdiği oyuncakları çantasından çıkardı, çocuğuna verdi ve "Herkes kendi oyuncaklarıyla

      oynasın o zaman’’ dedi. İlk başta bu fikri kabul eden Uras biraz vakit geçince arkadaşının oyuncaklarını merak etmeye başladı. Sürekli onun yanına


      gidiyor, bir şeyler soruyor, oyuncaklara dokunmak istiyordu. Uras'ın oyuncaklarını merak ettiğini gören çocuk "Birlikte oynayabiliriz" dedi. Bunu duyan

      Uras koşarak arabalarını getirdi ve oynamaya başladılar. Birlikte çok güzel vakit geçirdiler. Misafirlerin gitme saati geldiğinde çocuklar birbirlerinden

      ayrılmak bile istemediler. Gece uyku saati geldiğinde Uras annesine "Arkadaşla oynamak çok güzeldi anne. Onun oyuncaklarından bende olmadığı

      için çok merak etmiştim ama oynamama izin verdi" dedi. Annesi de ona " Birbirinizle oyuncaklarınızı paylaşınca ne kadar keyifli vakit geçirdiğinizi


      gördün değil mi? Demek ki paylaşmak kötü bir şey değil hatta çok daha mutlu olmanı sağlıyor." dedi. Uras, "Doğru söylüyorsun anneciğim, paylaşmak

      gerçekten çok güzel bir şeymiş" dedi ve bütün gün oynamaktan çok yorulduğu için hemen uykuya daldı.                                    Ceren BIYIK


         MaviÖnlükYayınları                                                        82                                                                       3. Sınıf
   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89