Page 8 - 3_Sinif_Turkce_1. kitap

Anneannem bizim biraz uzağımızda oturur. Her hafta sonu annemle otobüse binip

ziyaretine gideriz. Ben anneannemin evini çok severim. Bana göre o evin hiç

değişmeyen bir kokusu vardır. Bir yandan mutfağından hiç eksik etmediği fesleğen

çiçekleri kokar, bir yandan da evin her köşesine astığı lavanta keseleri. Anneannem

hiçbir yerde uzun süre kalamaz. Ne zaman bize gelse ya da başka bir yere gitse

‘’Evimi özledim. ’’der durur. Onun kendine göre bir düzeni vardır. Bu düzeni bozmak

anneannemin hiç hoşuna gitmez. Hiçbir eşyasının yerini değiştiremeyiz.

Bir defasında Ankara’ya dayımlara gitmişti. Gelmesine yakın annemle birlikte

evini temizlemeye gittik. Annem temizlik yaparken bende çiçekleri suladım. Sonra çiçeklerin saksılarını büyükten küçüğe doğru sırlamaya karar

verdim. Onlarla oyun oynuyordum. Anneannem geldiğinde çiçeklerin yerini neden değiştirdiniz diye günlerce söylendi bize. O günden sonra bir

iğnenin bile yerini değiştirmedik.

Anneannem genellikle aynı yerde aynı şeyleri yapar. Hep oturduğu, sokaktan geleni geçeni izlediği bir köşesi vardır. Salon camının önünde

sallanan sandalyesi, ayaklarının altında miskin miskin yatan kedisi Fındık, koltuğunun yanında hiç bitmeyen örgü ipleri. Camın önünde menekşeleri,

önündeki sehpada ise fanusta yüzen japon balığı. Anneannem çok tatlı kadındır. Heyecanla bir şeyler anlatırken ya da televizyonda en sevdiği

filmi izlerken birden koltuğunda uyur kalır. O uyuyunca gözlükleri gözünden burnuna iner. Bir de tüm ipleri birbirine karıştırır, bize tuhaf

renklerde şeyler örer. Kazak, atkı, şapka, çorap… Eski metal bir düğme kutusu vardır. Ördüğü hırkalara o kutudan düğme seçer. Ama düğmeler

her zaman birbirinden farklı olur. Hiç uyarmayız onu bu konuda. Hepsini seve seve giyeriz. Biz ördüklerini giydiğimizde o da dünyanın en mutlu

anneannesi olur. Ayşegül ÇELEBİ

MaviÖnlükYayınları 6 3. Sınıf