Page 66 - 3_Sinif_Turkce_1. kitap

Nihayet yaz gelmiş, çocuklar karnelerini almış ve yaz tatili başlamıştı. Yusuf da birçok

yaşıtı gibi bu sene yaz tatilini iple çekmişti. Okulunu, arkadaşlarını ve öğretmenini çok

seviyordu tabi ama yaz tatillerini geçirdiği köyünü çok özlüyordu.

Şehirdeki evleri bir apartman dairesinin sekizinci katındaydı. Oyun oynayabilecekleri

bir bahçeleri yoktu. Hatta hava almak için yapılan ufacık balkonları da camla kapalıydı.

Hafta sonları biraz nefes almak için ya parka giderlerdi ya da kalabalık alışveriş

merkezlerinde dolaşırlardı. Buralar Yusuf’a çok sıkıcı ve bunaltıcı geliyordu. Sanki bir süre

sonra nefesi daralıyordu. Anne ve babası sürekli bir yerlere yetişmeye çalışıyorlardı.

Yusuf’u okuluna, kardeşini de kreşe bırakıp hızla işe gidiyorlardı. Akşam da okul çıkışlarında onları alıp kalabalık trafiğe karışarak evlerine

dönüyorlardı. Şehirde hayat çok hızlı ve karmaşıktı.

Oysa köyde öyle miydi? Bir kere orada hasretle onları bekleyen nenesi ve dedesi vardı. Köydeki ev şehirdeki evlerine hiç benzemiyordu.

Uyanır uyanmaz kendilerini attıkları, içinde tavuk ve civcivlerin gezindiği; elma, ayva, kiraz ve erik ağaçlarının gölgelediği kocaman bir bahçesi

vardı. Avlu derdi dedesi buraya. Yusuf’a göre nenesinin içlerine türlü çeşit çiçekler diktiği yoğurt kapları en süslü saksılardan daha güzeldi.

Ya da kuzinede nenesinin pişirdiği yemekler en şık lokantaların yemeklerinden daha lezzetliydi. Yüklükte üst üste istiflenmiş ağır yün döşeklerden

yere serilen yatağı kendi arabalı yatağından daha çok severdi. Yusuf burada kendini özgür hissediyordu. Evde televizyon tablet başından
kalkmayan Yusuf’un köyde aklına hiçbiri gelmiyordu. Anne ve babası da bu durumdan çok memnunlardı. Burada arkadaşları da vardı. Yusuf

sabah kahvaltısını yapıp çocuklarla oynamaya bir çıkardı, akşama kadar köy meydanından geri gelmezdi. Ne araba sesleri vardı köyde, ne de
insan kalabalığı. Sabah horoz sesi, arada havlayan köpekler bir de sokaklarda koşup oynayan çocukların cıvıltısı. Yusuf köyde çok mutluydu.

Her anın tadını doyasıya çıkarmak istiyordu.
Ahmet ÇELEBİ

MaviÖnlükYayınları 64 3. Sınıf